Blog Post

Joyce van Ombergen-Jong (50) verhuisde in 2008 met man en twee kinderen van 9 en 7 jaar naar het Spaanse platteland. Een reis met veel hobbels, die de positief ingestelde Joyce als ‘uitdagingen’ bestempelt. Inmiddels leeft ze haar droomleven en runt ze samen met haar man een onderneming vanuit Málaga.

“Als kind vond ik heel veel dingen leuk, maar een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, leerde ik van het reclamespotje van Postbus 51. Ik koos dus voor een opleiding in de IT en werd systeembeheerder. Mijn zoon was drie toen ik besloot om ouderschapsverlof op te nemen en meer tijd te nemen voor mijn gezin. Het pakte anders uit, want ik struikelde over een stoeptegel en brak mijn schouder.” Als de artsen haar direct hadden geopereerd, dan had ze nu niet met een prothese hoeven leven.

Hoe keramiek Joyce’s leven veranderde

“Ik was doodongelukkig, want ik kon bijna niets meer zelf. Soms zag ik wel elf verschillende gezichten per week en was het elke keer weer een verrassing wie er nu weer de billen van mijn dochter kwam afvegen. Mijn man Joost schoolde zich om tot docent op het ROC en ik begon keramiek te beschilderen. Ik had zelfs een eigen atelier in Haarlem, waar we woonden.”

“We droomden er altijd al van om in het buitenland te wonen. We wilden ontdekken of we in een totaal nieuwe omgeving zouden kunnen leven. In een land met een andere cultuur, een ander klimaat etcetera. Op een gegeven moment, in 2008, vonden we allebei dat we moesten ophouden erover te praten óf het gewoon moesten gaan doen. Tijdens vakanties hadden we ons al wel een beetje georiënteerd. Frankrijk en Noord-Spanje pasten qua taal en gevoel niet bij ons en omdat we wel rekening wilden houden met de mogelijkheden van het toerisme, kwamen we in Zuid-Spanje uit.”

“Ik stond toentertijd met mijn beschilderde keramiek in de Margriet. Erika, de eigenaresse van een B&B in Álora, las het artikel en liet me weten dat ze mijn servies wel wilde verkopen. We reisden naar Andalusië en bekeken in één week tijd dertien huizen. De moed was ons bij het twaalfde huis al flink in de schoenen gezakt, maar toen was het raak. Ik weet het nog goed, ik krijg er nog kippenvel van,” en ze wrijft over haar arm. “We stapten de poort door en zagen een klein huisje met oude tegeltjes. Verderop op het terrein was nog een huisje en aan de overkant van de weg lag nog duizend vierkante meter grond met een oud schuurtje erop. Logistiek klopte het voor geen meter, want we hadden twee kinderen van 7 en 9, maar gevoelsmatig wisten we het zeker: dit hoorde bij ons. Op Schiphol hebben we een bod gedaan en datzelfde jaar emigreerden we.”

Moeilijk voor de kinderen

Het was geen gemakkelijke tijd. “Nu zijn ze allebei blij met de rust en de ruimte, maar mijn kinderen hebben me gehaat Marjolein,” drukt ze me op het hart. “Hun eerste kennismaking met het dorp was tijdens de siësta in juli toen we een taartje gingen halen. Er speelde welgeteld één kindje op het schoolplein. Dat heb je met die warmte. Mijn zoon weigerde het eerste halfjaar Spaans te praten en toen hij eenmaal zijn mond opendeed, viel die van ons open van verbazing: zo goed als dat hij de taal sprak!”

Financiële crisis

Ook financieel bleek het een uitdaging. “Joost zong coversongs op besloten feesten en in hotels en restaurants. Dat ging erg goed; als Michael Bublé en Robbie Williams zong hij de zalen plat.” Joyce lacht. “Tot op de dag van vandaag komt hij Zweedse fans tegen in de supermarkt.” Helaas konden de fans de crisis niet tegenhouden. “Het ene na het andere optreden werd gecanceld, er bleef niks over. Toen hebben we drie minuten nagedacht en besloten dat we niet terug wilden naar Nederland.” Joost belde zijn oude werkgever en kon per direct weer aan de slag. In Nederland, dat wel.

“Vijf jaar lang heeft hij op en neer gereisd, elk weekend was hij terug in Spanje.”

Dat was heftig, vooral het eerste jaar. Je bent toch in je eentje verantwoordelijk voor twee opgroeiende kinderen en de voorzieningen zijn niet zo goed geregeld als in Nederland. Als je pomp stuk ik, dan los je het zelf maar op. En als er geen water uit de kraan komt, kijk dan eerst even of er geen slak, slang of rat de toevoer blokkeert. Het tweede jaar begon ik mijn plekje te vinden en het derde tot vijfde jaar deed ik lachend.”

Ondernemen in Spanje

Joyce heeft al die tijd in Spanje niet stil gezeten. “Net voordat we emigreerden, was ik begonnen aan een coachingsopleiding. Voor een aantal masterclasses ben ik teruggevlogen. Eenmaal gecertificeerd kwam ik in contact met een regiodirecteur van Randstad en deed ik mijn eerste coachingssessie via Skype. Hij was enthousiast en vanaf dat moment was ik hun eerste en enige online coach.”

De familie Jong was nog geen maand in Spanje of Joyce bezocht het eerste netwerkevent. “Ik heb een flink aantal ondernemers gecoacht, mijn man kwam via via aan zijn eerste optredens en ook mijn zoon heeft nu zijn eerste job aan mijn netwerk te danken. Begin 2015 lanceerde ik JongLeren.es, een bemiddelingsbureau dat studenten helpt om een stage in of rondom Málaga te vinden. Dat bleek een succes; inmiddels plaatsen we jaarlijks zo’n 150 studenten, hebben we een community manager in dienst, begeleiden we twee stagiaires en hebben we net ons eerste offline magazine in een oplage van 10.000 exemplaren gerealiseerd.”

De ‘verkeerde’ keuze

Aan de stagiaires die Joyce begeleidde vroeg ze standaard wat zij later wilden gaan doen. Één op de twee had geen idee. “Dat vond ik schokkend, ook omdat ik vroeger voor hetzelfde dilemma stond en net zo goed hulp bij mijn studiekeuze had kunnen gebruiken.” Ze besloot in 2017 een nieuwe dienst op te richten: YourJourney.Academy is een online platform waar jongeren inspiratie en online programma’s kunnen vinden rondom studie, werk en hun droomleven. Leerlingen en studenten kunnen er online coachgesprekken afnemen, maar ook een verzorgde ‘retreat’ naar Málaga boeken. Tijdens MYJourney Málaga leren ze zichzelf beter kennen en keuzes maken.

“Wat ik de jongeren vooral wil meegeven, is ondernemender te leren denken.”

“De banen van nu bestaan over twintig jaar niet eens meer. Dan zijn er nog veel meer mensen freelancer of zelfs ondernemer,” licht Joyce van Ombergen-Jong toe. ‘Ik ben er goed in, dus ga ik dat maar studeren’ is in Spanje een hele logische gedachte. In Nederland word je al meer geprikkeld om je af te vragen wat je léuk vindt om te doen. Een buitenlandse stage helpt daarbij, vindt Joyce. “Juist door hier in Spanje te ervaren hoe mensen werken en leven, zie je hoe goed we het in Nederland eigenlijk hebben.”

Trip voor curlingouders

De door Luizenmoeder geherintroduceerde term ‘curlingouder’ herkent Joyce wel. “Soms worden stagiairs van 21 nog gebracht door hun moeder, dat vind ik wel interessant.” Sinds kort biedt ze dan ook een online programma en een coachtrip voor ouders aan onder de naam MYJourney Parent. “Ik ben zelf ouder van twee kinderen van 20 en 17 en weet als geen ander hoe lastig het is om los te laten. Door mijn coachingsopleiding en -ervaring kan ik gelukkig wel goed afstand nemen en die basis wil ik graag delen met andere ouders, zodat hun kind zich optimaal kan ontwikkelen.” Met haar bijnaam ‘stagemoeder’ is ze het zelf totaal niet eens. “Ik houd veel meer afstand en wil zeker niet de rol van ouder invullen. Ik ben meer een soort tante.”

Maak de wereld mooier, aldus Joyce

Joyce van Ombergen-Jong staat te positief in het leven om haar fysieke klachten te laten bepalen wie ze is, maar ze gebruikt haar verhaal wel om bewustwording te creëren. “Ik zeg weleens tegen leerlingen: ‘laat er geen stoeptegel voor nodig zijn om te kiezen voor je droomleven’. Voor mij was die val mijn grootste cadeau, kan ik nu wel zeggen. Na heel veel zware en moeilijke momenten leef ik nu mijn droomleven. Wat niet betekent dat ik nooit meer een zuur moment heb,” benadrukt ze, wijzend op de citroenen in haar boomgaard. “Maar ja, daar leer je limonade van te maken. Mijn goedbedoelde advies is altijd: word gelukkig met jezelf, dan kun je 200% gelukkig worden met een ander. Voel je thuis bij jezelf, dan kun je overal naartoe. Als jij blij bent, dan straal je dat uit naar anderen en daar wordt de wereld net weer een beetje mooier van.”

Over de serie IK VERTROK

Als storyteller reis ik, Marjolein Theunissen, de wereld over om verhalen te verzamelen. In de serie IK VERTROK komen mensen aan het woord die huis en haard verlieten om in het buitenland te ondernemen. Ben of ken jij zo iemand? Mail, bel of connect dan even!

Profiel:

• Joyce van Ombergen-Jong (50 jaar)
• Bijnaam: Stagemoeder (zelf voelt ze zich meer ‘tante’)
• Woonde in: Haarlem
• Woont nu in: Alhaurin el Grande (vlakbij Málaga)
• Werkte als: Systeembeheerder
• Is nu: (Online) coach en eigenaar van Jongleren.es / YourJourney.Academy en malagabusinessbootcamp.com
• Levenswijsheid: “Een dag niet geleerd is een dag niet geleefd!”
• Geluksmoment: Trots vertelt ze over een Spaanse student die na twee weken Málaga Business Bootcamp vertelde te hebben geleerd dat er geen problemen bestaan, alleen maar uitdagingen. “Zo’n mindset realiseren in twee weken tijd, daar krijg ik echt een kick van.”